چگونه می توان از گرفتگی قطره چکان ها در سیستم های آبیاری قطره ای جلوگیری کرد؟

سیستم های آبیاری قطره ای محیط مساعدی را برای باکتری ها، قارچ ها و جلبک ها فراهم می کند که می توانند باعث تجمع لجن (گل و لای) شوند. شاید لجن باکتریایی دلیل اصلی گرفتگی قطره چکان ها باشد، اما باعث به هم چسبیدن ذرات معدنی و ایجاد سنگدانه های بزرگ و انسداد دهانه های قطره چکان نیز می شود. این پدیده به طور خاص زمانی قابل توجه است که منگنز، سولفید و آهن در آب وجود داشته باشد.

بسته به نوع باکتری موجود در لجن، رنگ آن ممکن است مایل به قرمز، زرد یا خاکستری باشد. گرفتگی ناشی از میکروارگانیسم ها در استفاده از آب دارای فعالیت بیولوژیکی زیاد، به علت مقادیر آهن یا منگنز نسبتاً زیاد و ترکیبات سولفید هیدروژن رایج است. روش های مناسب کلرزنی و گندزدایی، کلید اصلی جلوگیری از گرفتگی بیولوژیکی سیستم های آبیاری قطره ای است.

۳- گرفتگی شیمیایی 

علل شیمیایی، مرتبط با رسوب مواد معدنی است و زمانی ایجاد می شود که حلالیت مواد معدنی، به اندازه کافی کم باشد. حلالیت یک ماده معدنی به دمای آب، PH، پتانسیل احیاء و غلظت عناصر معدنی موجود در آب بستگی دارد. کلسیم، منیزیم، آهن و منگنز، عناصری هستند که قطره چکان ها را در اثر ته نشینی و رسوب مسدود می کنند. کربنات کلسیم از رایج ترین رسوبات شناخته شده می باشد. آبی که دارای مقادیر زیادی از این عناصر بوده و دارای PH بیشتر از ۷ باشد، به طور بالقوه، باعث انسداد قطره چکان ها می شود.

کوددهی نیز به دلیل فعل و انفعالات شیمیایی و غلظت بالای مواد معدنی، ممکن است سبب انسداد قطره چکان ها شود. بنابراین، برای تعیین اینکه آیا ترکیب خاصی از کودها منجر به ته نشینی می شود یا خیر، توصیه می شود یک آزمایش جار انجام دهید. تزریق اسید با کاهش PH آب آبیاری، می تواند از گرفتگی شیمیایی قطره چکان ها جلوگیری کند.